DERINKUYU
De ondergrondse megastad Derinkuyu in Turkije (provincie Nevşehir) werd per ongeluk herontdekt.
- Aan dit artikel wordt nog geschreven -
De ondergrondse stad Derinkuyu is een oude ondergrondse stad met meerdere verdiepingen in het district Derinkuyu in de provincie Nevşehir in Turkije, die zich uitstrekt tot een diepte van ongeveer 279 voet.
Het is groot genoeg om onderdak te bieden aan maximaal 20.000 mensen, samen met hun vee en voedselvoorraden. Het is de grootste opgegraven ondergrondse stad in Turkije en een van de vele ondergrondse complexen die in heel Cappadocië zijn gevonden.
Ten tijde van het Romeinse Rijk was Cappadocia een Romeinse provincie, die in het oosten grensde aan Armenië en daar ook een tijd deel van uitmaakte. In het zuiden grensde ze aan Mesopotamië, Syrië en Cilicia, in het westen aan Galatia en in het noorden aan Pontus. Het oosten is bergachtig en vulkanisch, in het westen is Cappadocië vlak met veelal plateaus. [bron]
Derinkuyu is een oude en verrassende ondergrondse stad waar duizenden mensen woonden.
Hoewel het ondergrondse complex Derinkuyu, gelegen in het Turkse Cappadocië, in de jaren 70 populair werd, toen de Zwitserse onderzoeker en auteur Erich Von Däniken het aan de wereld onthulde via "Het Goud van de Goden", riep Derinkuyu al lang vragen op. vooral onder archeologen in zijn land.
Het werd per ongeluk ontdekt toen een man de muur van zijn kelder omverwierp. Bij aankomst onthulden de archeologen dat de stad 18 verdiepingen diep was en alles had wat nodig was voor het ondergrondse leven, inclusief scholen, kapellen en zelfs stallen.
Derinkuyu, de ondergrondse stad van Turkije, is bijna 3.000 jaar oud en huisvestte ooit 20.000 mensen.
Thanks to Alien Star Group
Derinkuyu is een onderaardse stad onder de moderne stad Derinkuyu in het district Derinkuyu in de provincie nevşehir in Turkije. De onderaardse stad is volgens archeologen 3500 jaar oud en bood plaats aan ongeveer 35.000 tot 50.000 mensen.
De stad werd in 1963 bij toeval herontdekt. Een man renoveerde toen zijn
woning en sloopte een muur. Daarbij kwam een tunnel bloot, die leidde
naar de ondergrondse stad.
Xenophon uit de vierde eeuw v.Chr. schreef in zijn Anabasis over ondergrondse steden in Turkije.
Acht verdiepingen zijn open voor publiek, maar er zijn afgesloten niveaus onder. Er zijn tot 80 meter onder de grond tunnels, trappen, kamers, monolithische zuilen, galerijen, ventilatieschachten en megalithische deuren in de vorm van molenstenen, 1,5 tot 1,8 meter in diameter. Deze konden voor de ingangen worden gerold. Het gebied strekt zich uit over een oppervlakte van meer dan 4 km².
Een ondergrondse tunnel met een lengte van verscheidene kilometers verbindt Derinkuyu met een soortgelijk hypogeum in Kaymakli. Tussen Kayseri en Nevşehir zijn wel 200 dergelijke ondergrondse complexen gevonden, zoals het grootste, het hypogeum van Nevşehir in 2014.
Volgens een theorie zouden Phrygiërs
in de 7e en 8e eeuw voor Christus zijn begonnen natuurlijke grotten en
tunnels die al bestonden in de vulkanische rotsbodem verder uit te
hakken voor voorraadruimte en schuilplaatsen. Grieks sprekende
christenen zouden in de Romeinse tijd de ondergrondse ruimten hebben
ontwikkeld en uitgebreid. Het waren schuilplaatsen in de Byzantijnse
tijd (8e tot 12e eeuw) toen er oorlogen waren met geïslamiseerde
Arabieren en toen er in de 14e eeuw Mongoolse invasies waren. Critici
betwijfelen deze theorie over het ontstaan van de ruimtes, gezien er op
de plaats waar deze ondergrondse stad zich bevindt, geen militaire
afzettingen waren tot na 1830. Later probeerden Griekse christenen er
tot de 20e eeuw uit de handen van Turkse moslimheersers te blijven.
